Gepubliceerd:
In dit artikel:
Alyssa Traoré
Tekst:
Fotografie:
Alyssa’s reis van de catwalk naar maatschappelijk ondernemerschap
Vijftien jaar geleden kreeg Alyssa die ene vraag die we allemaal wel eens op tv hebben gehoord: ‘Heb je ooit gedacht aan modellenwerk?’. Vanaf dat moment was dat het enige waar de elfjarige Nederlands-Ivoriaanse nog aan kon denken. En die mindset bracht haar van Dior tot Prada en van ELLE tot Vogue. Maar toen kwam de lockdown.
Tijdens haar jeugd in Nijmegen stond Alyssa al graag in de schijnwerpers. Toneelspelen, dansen, optreden; ze deed niets liever. Niet gek, dus, dat er een wereld voor Alyssa openging toen een scout haar en haar moeder aansprak. “We liepen samen door Amsterdam en kregen ineens die vraag. Ik had nog nooit eerder gedacht aan modellenwerk, maar vanaf dat moment werd het mijn grootste droom.”
Omdat Alyssa tijdens haar ontdekking nog maar elf jaar oud was, mocht ze wel op gesprek komen, maar kreeg ze te horen dat ze nog wat jaartjes moest wachten. “’Als je 1,75 meter bent, mag je terugkomen’, zeiden ze. Toen ik lang genoeg was, bestond het modellenbureau helaas niet meer.” Maar Alyssa’s droom was nog springlevend, en dus trok ze de stoute schoenen aan.
Start van de ontdekkingsreis
Als brugpieper en in de jaren die volgden, ging Alyssa op onderzoek uit. “Ik heb alles gelezen, gekeken en geluisterd om zoveel mogelijk informatie over de modellenwereld te verzamelen. Ik creëerde een portfolio met foto’s die ik met mijn vriendinnen maakte en stuurde deze op naar alle modellenbureaus die ik kende.”
“Rond 2010 deden Nederlandse modellen het onwijs goed. In bijna alle grote shows liep er minstens één Nederlands model mee. Daardoor waren er ook veel goede modellenbureaus in ons land.” Helaas waren zij niet vanaf het eerste moment fan. “Ik kreeg de ene afwijzing na de andere. Ik paste met mijn huidskleur denk ik niet in het plaatje van het gemiddelde bureau van die tijd.”
‘Als de Nederlandse markt me niet wil, dan ga ik gewoon naar het buitenland’
Een internationaal succes
“Dat jaar heb ik echt ontdekt wat het leven als model nou precies inhoudt. Want ik kende alle theorie, maar je weet pas hoe iets echt is, als je het ervaart.” Alyssa vertrok naar Londen, Milaan, Parijs en zelfs Australië voor photoshoots en modeshows. “Het ging goed en ik kon er zelfs leuk geld mee verdienen. Toen was ook mijn Ivoriaanse vader helemaal gerustgesteld: er is een toekomst voor mij in deze industrie.”
Eén tussenjaar werden er twee en twee werden er drie. Na grote klussen voor Dior, Prada, H&M, Zara, ELLE en Vogue en een tijd in New York, maakte de droom van het modellenleven plaats voor de drang naar vastigheid. “Als je model bent, weet je vaak pas een dag van tevoren of je nodig bent. Het komt dus voor dat je een maand niets te doen hebt. Als je dan toevallig in je eentje in de regen in het buitenland zit, is de lol ver te zoeken. Door die minpuntjes en mijn nog steeds bestaande zin om te studeren, keerde ik terug naar Nederland. Naar Amsterdam, dit keer.”
Terug naar thuis
Alyssa verhuisde naar onze hoofdstad om daar een bachelor in International Law, Politics en Relations aan Amsterdam University College te volgen. “Dat was een goede timing, want ik was net begonnen met studeren toen het land op slot ging. In de lockdown kon ik niet reizen voor jobs en dus werkte ik steeds minder.” Toen ze haar diploma op zak had en de wereld weer open ging, begon het toch weer te kriebelen.
“Ik miste de modellenwereld en wilde graag weer fulltime aan de slag. Helaas merkte ik toen al snel dat ik de afgelopen jaren stil had gezeten, terwijl de industrie gewoon door was gegaan. En dan is het lastig om weer op hetzelfde niveau in te springen. Ik kreeg hier en daar wel wat klussen, maar zat ook vaak te wachten. Als ik ergens niet tegen kan, is het wel het gevoel van nutteloosheid.” Maar Alyssa zou Alyssa niet zijn, als ze bij de pakken neer zou gaan zitten.
De opening van The Mudita
Ze is slim, knap en blijkt ook nog eens een heel goede ondernemer. Samen met haar schoonbroer Antóni Schulte startte Alyssa vorig jaar The Mudita. Deze broedplaats helpt jongeren in Purmerend om zichzelf op een laagdrempelige manier creatief te ontwikkelen. “In een oud bankgebouw realiseerden we verschillende studio’s. Hier kunnen jonge mensen maken wat ze willen: muziek, video’s, foto’s, kunst…”
“Vaak hangt er aan dit soort initiatieven een hoog prijskaartje, waardoor jongeren niet de kans krijgen. Daarom hebben wij ons best gedaan om de prijzen zo laag mogelijk te houden; je kunt bij The Mudita al voor 200 euro een hele maand lang een ruimte huren. Zo is het echt voor iedereen mogelijk om zichzelf te ontdekken.”
Achter de schermen
Maar als je al twee grote passies hebt, waarom steek je dan nog zoveel tijd in een nieuw project? Dat is voor Alyssa heel duidelijk: “Ik wil dat creativiteit voor iedereen beschikbaar is. In Amsterdam zijn er een hoop van dit soort initiatieven, maar in buurstad Purmerend is er niets voor creatieve jongeren. Wij willen dat graag faciliteren.”
Achter de schermen van The Mudita is Alyssa heel druk met alles wat er komt kijken bij het runnen van een bedrijf. “De ene dag hang ik uren met de gemeente aan de telefoon om afspraken te maken rondom financieringen en de andere dag ben ik simpelweg aan de schoonmaken.” Ook wil The Mudita in de toekomst workshops aanbieden. “Voor én door jongeren. Maar als er veel vragen komen over modellenwerk, ben ik natuurlijk de beroerdste niet om zelf ook voor de groep te gaan staan!”
Jongleren met passies
Inmiddels heeft Alyssa dus drie grote liefdes, waarvan er momenteel twee actief zijn. “Maandelijks doe ik nu zo’n twee modellenklussen en ben ik verder druk met The Mudita. Stiekem zou ik het heel leuk vinden als dat wat meer 50/50 kan bestaan, maar helaas is dat niet aan mij. In de modellenwereld ben je afhankelijk van andere mensen. Het is niet zo dat als je waanzinnig goed bent, je standaard de meeste jobs krijgt. Vaak is het toch vriendjespolitiek. Het enige wat ik kan doen, is zorgen dat ik leuk ben om mee te werken en hopen dat dat wordt opgemerkt.”
Ook het studentenleven zegt Alyssa niet voorgoed voorbij. “Ik heb mijn oog laten vallen op de master met focus op internationaal conflict. Zo’n master in combinatie met een stage bij een mensenrechtenorganisatie staat ook nog hoog op mijn bucketlist. Ik heb dus genoeg wensen en dromen om uit te kiezen!”
