Gepubliceerd:
In dit artikel:
Tekst:
Fotografie:
Met een gezonde dosis passie voor politiek en een voorliefde voor het journalistieke vak, kom je een heel eind. Dat bewijst Saïda Maggé (36), presentator van het NOS journaal, dagelijks in haar uitzendingen. “Het leukste aan mijn werk? Het nieuws is elke dag anders. Ik mag dagelijks aan heel Nederland vertellen wat er allemaal in de wereld gebeurt. Dat is toch waanzinnig?”
Inmiddels woont Saïda alweer een tijdje in Utrecht met haar man en tweeling, maar haar verhaal begon in Nijmegen. “Ik heb erg warme herinneringen aan mijn geboorteplaats. Ik ben opgegroeid in het gezellige Bottendaal en verhuisde later naar Nijmegen-Oost. En dat was geen straf, want ik vond het heerlijk om omringd te zijn door de natuur en bossen. Als kind had ik volop de ruimte om lekker buiten te ravotten. Ook danste ik veel bij dansschool Steps: klassiek ballet, jazz en modern. Ik was er goed in, en genoot er enorm van. Totdat ik op mijn 14e last kreeg van mijn knie en dat de deur opende naar nieuwe passies.”
Eerste stappen in de journalistiek
In haar tienerjaren ontwikkelde Saïda een steeds bredere interesse voor het nieuws. Logisch, want de wereld stond niet stil. “Denk aan de moord op Pim Fortuyn en de aanslagen op de Twin Towers. Mijn blik begon meer open te staan voor het leven buiten mijn eigen bubbel. Ik las de kranten van mijn ouders, keek het journaal en werd een trouwe kijker van actualiteitenprogramma’s.”
Haar eerste stappen in de journalistieke wereld zette Saïda pas toen een vriend van haar ouders haar meenam voor een kijkje achter de schermen bij NOVA. “Dat vond ik natuurlijk ontzettend interessant”, vertelt Saïda. “Ik dacht: als je hier toch elke dag mee bezig mag zijn!” De keuze om naar de School van Journalistiek in Utrecht te gaan, was dan ook geen verrassing.
“Ik vond het heerlijk dat ik tijdens mijn studie mensen leerde kennen die dezelfde interesses hebben: nieuws en politiek. We werden helemaal in die wereld ondergedompeld: van voor een krant schrijven, tot voor de radio op pad. En een andere leuke bijkomstigheid? Er zat een kroeg aan de school. Dat is toch de droom van iedere student? Je legt veel makkelijker contacten door even lekker van een biertje te genieten na college. Zo maakte ik veel nieuwe vrienden en ontmoette ik zelfs mijn man!”
Van AT5 naar NOS
Tijdens haar studie ging Saïda stage lopen bij AT5 in Amsterdam. Dat bleek een goede leerschool: “Natuurlijk was het zwaar, want ik werd echt in het diepe gegooid. Bovendien was ik onzeker en had ik faalangst. Maar van huis uit heb ik een aantal wijze lessen meegekregen. Allereerst dat je zaken niet op een presenteerblaadje aangereikt krijgt. Met keihard werken bereik je dingen. Daarnaast moedigden mijn ouders me aan om financieel onafhankelijk te zijn, en ze zeiden: ‘Wat er ook gebeurt, we staan altijd achter je!’ Daarom heb ik keihard gewerkt en niet opgegeven.”
Dat harde werken, werd beloond. “Op gegeven moment kwam mijn hoofdredacteur Helene naar me toe met de vraag of ik freelance wilde werken. Ik zei volmondig ‘ja’ en had in mijn derde studiejaar gewoon al een baan.” In de jaren die volgden, passeerden verschillende omroepen de revue, waaronder BNN en RTV Utrecht. “Uiteindelijk ben ik bij AT5 aan de slag gegaan met presenteren, verslaggeving en allerlei live-evenementen.”
Vervolgens slaat Saïda een nieuw pad in bij NPO Radio 1. Hier gaat ze met de gele Radio 1-bus op pad naar diverse plekken in het land om mensen te interviewen over de actualiteit. Dat doet ze met veel plezier, totdat Joost Karhof plotseling overlijdt in 2017. “Dat was een ontzettende klap voor de hele redactie. Het was allemaal nog erg vers, maar tegelijkertijd moesten er snel beslissingen genomen worden. Zo werd ik uiteindelijk invalpresentator bij Nieuwsuur. En dat was heel gek: want ineens had ik op mijn dertigste mijn droombaan te pakken.”
Na twee jaar Nieuwsuur en Radio 1 te combineren, kwam er een nieuwe kans op haar pad. “In 2019 stopte Dionne Stax bij het NOS Journaal, en Astrid Kersseboom kwam met de vraag: ‘Wil jij niet bij ons werken?’ Ik ging in gesprek met de hoofdredacteur en ik mocht komen. Een ontzettend mooie kans, waardoor ik meer structuur kreeg in mijn werk. Dit ging ik namelijk dagelijks doen. Elke dag interviewen, presenteren en mezelf blijven ontwikkelen!”
Geen stress bij de NOS
Of werken bij de NOS stressvol is? “Nou, je moet er tegen kunnen, maar ik krijg er ontzettend veel energie van! Ik heb natuurlijk altijd al een grote liefde voor het nieuws gehad. Maar wat het werk écht leuk maakt, is de dynamiek. Ons gebouw ziet er dan misschien saai en grijs uit van de buitenkant, maar in het gebouw komen beelden van over de hele wereld binnen. En zoals je weet: de wereld staat nooit stil.”
Een werkdag is dan ook altijd anders. “We hebben verschillende diensten bij het Journaal. Bij de ochtenddienst begin je heel vroeg, ik sta dan om 4.00 uur op en ben op 5.00 uur op de redactie. Het is één van mijn favoriete diensten, want je start de dag samen met collega’s op. We kijken wat er ’s nachts in de wereld is gebeurd. We gaan als een gek aan de slag met de redacteuren: beelden monteren én hier de juiste woorden bij vinden. En een rondje langs de visagie, niet te vergeten! Dat alles moet binnen 1,5 uur lukken, want om half 7 gaan we live.”
“Een dagdienst ziet er heel anders uit. Dan werk je in principe gewoon kantoortijden, wat ook wel eens fijn is. De redactietrein is dan al even op gang, dus je weet wat er op de planning staat voor de dag.”
“Als ik een late dienst heb, begin ik om 15.00 uur ’s middags. Dan is het aanpoten. Je hebt veel gesprekken met collega’s over wat er door de dag heen gebeurd is en je typt je presenteerteksten uit. Ik zorg er altijd voor dat ik ze naar mijn eigen hand zet. Want het is en blijft natuurlijk mijn tekst. Bij de late dienst, rond je de dag af. We kijken of we bestaande onderwerpen nog op een andere manier kunnen uitlichten, zodat het voor de kijker vernieuwend blijft.”
Dan is er natuurlijk nog het belangrijkste journaal van de dag: het Acht Uur Journaal. “Tijdens deze dienst werk je echt de hele dag naar één journaal toe. Je bent in gesprek over de onderwerpen, en bespreekt de juiste invalshoek. Kortom: het nieuws is elke dag anders, en mijn functie op de redactie ook. Je presenteert iedere dag een ander journaal. Natuurlijk is dat soms stressvol, vooral als er breaking news is. Je moet dan snel schakelen: wat moet ik zeggen? Je mag natuurlijk nooit speculeren als presentator. Bij mij domineert voornamelijk altijd het gevoel: ‘Oké, hier gaan we mee aan de slag!’”
Ook presentators blijven mensen
Als presentator heb je een grote verantwoordelijkheid: heel Nederland krijgt het wereldnieuws uit eerste hand van jou te horen. Natuurlijk horen daar soms ook emoties of bloopers bij. “Weet je wat gek is?”, vraagt Saïda zich hardop af. “Als ik zelf naar het nieuws kijk, kan ik daar best geëmotioneerd door worden. Ik laat zelf ook wel eens een traan als ik naar een indrukwekkende reportage kijk. Maar als ik presenteer, is dat toch anders. Ik doe het zorgvuldig, want ik kan niet mijn eigen mening laten doorschemeren. Bij ernstig nieuws, zoals bijvoorbeeld de schietpartij afgelopen september in Rotterdam, kijken we wat het belangrijkste is, waar we mee beginnen en hoe we erover spreken. Dan is er helemaal geen ruimte voor je eigen emotie.”
Bloopers daarentegen, daar is soms wel ruimte voor. “Bij de NOS heb ik gelukkig nog nooit een échte blooper gemaakt. Laatst zag ik bijvoorbeeld wel dat er een plukje haar uitstak. Echt zo’n enorme antenne. Toen ik dacht dat ik uit beeld was, fatsoeneerde ik de pluk. Tot de regisseur tegen me zei: ‘zeg Saïda, je hebt net even live op televisie je haar goed gedaan.’”
“Bij AT5 heb ik me wél een keer echt versproken. Het was mijn tweede nieuwsuitzending en ik was mijn tekst van de autocue aan het lezen. Het volgende onderwerp wordt altijd fijn in grote letters aangekondigd. Het volgende onderwerp was ‘tempels’, waardoor ik een fijne blooper maakte. In plaats van te zeggen ‘de man maakte een verwarde indruk en is naar het ziekenhuis gebracht’, zei ik dat de man naar een tempel was gebracht. Je begrijpt dat de redactie een aantal telefoontjes ontving van verwarde kijkers, haha!”
Diversiteit en directheid
Saïda presenteert meer dan alleen het journaal. “Ik ben dol op diversiteit! Daarom presenteer ik ook andere programma’s namens de NOS. Van een uitzending over het klimaat, tot de presentatie van het nieuwe kabinet en prinsjesdag. Laatst heb ik ook een profiel gepresenteerd over de verzetsstrijder Hannie Schaft. Wat me het meeste aantrekt? De politiek. Ik vind het dan ook heerlijk dat ik de dag na de verkiezingen het ochtendprogramma mag presenteren!”
Inmiddels is Saïda helemaal in haar sas in het Media Park in Hilversum, maar dat was in het begin even wennen. “Ik was érg onder de indruk van het Media Park. Ik dacht regelmatig bij mezelf: ‘Als Nijmeegse sta ik hier gewoon namens de NOS aan de mensen te vertellen wat er in de wereld aan de hand is! Natuurlijk merk je ook wat verschillen tussen Nijmegen en de Randstad. Maar ik vind niet dat de Randstad je verandert. Ik ben altijd mezelf gebleven. Haantje-de-voorste ga ik nooit worden, maar ik heb wel geleerd minder bescheiden en meer direct te zijn.”
Vrije tijd en toekomstdromen
Ondanks de drukte van haar baan, vindt Saïda het heerlijk om nog regelmatig met haar man en kindjes terug te keren naar Nijmegen. “Ik vind het heerlijk om bij mijn ouders in Nijmegen Oost te zijn: de grote tuin, het groene gras. Ik hou van buiten zijn, en dat zit in Nijmegen wel goed. Ook breng ik graag tijd door bij restaurant Tante Koosje, omdat een van mijn beste vriendinnen de eigenaar is.”
Hoe de toekomst eruit gaat zien? “Eerlijk gezegd ben ik op het moment erg gelukkig met wat ik doe. Ik geniet van mijn werk, mijn gezin, en dans nog een keer in de week ballet. Voor het eerst in mijn leven ben ik niet aan het kijken naar de volgende stip aan de horizon, maar leef ik gewoon eens lekker in het moment.”
