Gepubliceerd:
In dit artikel:
Tekst:
Fotografie:
Ze kunnen me niet veel meer wijsmaken
“Als meisje van 8 jaar stond ik al op het voetbalveld. Mijn vader nam me vaak mee naar wedstrijden. Hoewel ik zelf niet kon meedoen vanwege mijn fysieke beperkingen, voelde ik me daar altijd thuis. De techniek van het voetbal fascineerde me vooral. Ik sta nu al 81 jaar op en langs het veld; ze kunnen me niet veel meer wijsmaken,” vertelt de 89-jarige Nijmeegse Thea Hoogstraaten. Waarschijnlijk een van de oudste en trouwste N.E.C. supporters die je in onze stad kunt vinden.
Toen ze op haar 21e trouwde met Hans, een goede voetballer, kwam ze in aanraking met de jeugdafdeling van N.E.C. “Voordat ik trouwde, werkte ik al 6 jaar op de inpakafdeling van ‘de Honig’. Ik gaf daar leiding aan de getrouwde vrouwen. Het was toen heel normaal om te stoppen met werken als je trouwde, dus nam ik ontslag en kreeg uiteindelijk vier kinderen. Toen de jongste 12 jaar was ben ik weer gaan werken. Hans was actief als jeugdsecretaris en we gingen mee naar alle wedstrijden van onder-18. Natuurlijk konden seizoenkaarten voor de thuiswedstrijden van het eerste elftal niet ontbreken.”
Na de dood van haar man Hans, zeven jaar geleden, bleef Thea de wedstrijden van N.E.C. bezoeken. “Het was wel een uitdaging, want ik ben niet goed ter been. Ik moet twee seizoenkaarten kopen: een voor mezelf en een voor mijn begeleider. In de elf jaar dat mijn man ziek was, zijn ze vanuit N.E.C. een paar keer bij ons langs geweest. Ik heb de club altijd als warm en oprecht ervaren.” Toch kon ze het bijna niet geloven toen iemand van de club belde om haar te vertellen dat ze iets speciaals voor haar hadden geregeld. “Ik had al een geweldige plek die ik zelf mocht uitzoeken, maar nu hadden ze ook nog eens rekken langs de trappen geplaatst, zodat ik makkelijker de trap op en af kan. Dat gebaar heeft me echt goed gedaan.”
Je hebt iemand nodig:
Stil en oprecht
Die, als het erop aankomt
Voor je bidt
Of voor je vecht
Toon Hermans (waar ze een beetje verliefd op was)
Het leven van Thea is niet zonder tegenslagen geweest. Als baby had ze een moeilijke start door fysieke beperkingen. Als jong meisje kreeg ze in de tweede wereldoorlog te maken met de bommen die vielen in de Hazelaarstraat. Haar gezondheid liet haar vaak in de steek, maar Thea bleef altijd doorzetten. Haar leergierigheid en positieve instelling zijn opvallend. Ze staat volop in het leven; elke ochtend leest ze de krant en ze is geïnteresseerd in wereldzaken en politiek. Uiteindelijk is het de liefde die het belangrijkste blijft. “Mijn kinderen doen alles voor me. En mijn man is nog altijd bij me; we gingen hand in hand door het leven. God is een grote steun voor mij.”
Als afsluiting drukt ze de BEP-lezers haar levenslessen op het hart: “In een huwelijk moet je meer geven dan nemen. Als je meer geeft, krijg je het vanzelf terug. In 2025 ga ik mijn 90e verjaardag vieren. Ook oud worden? Drink weinig koffie en alcohol, maar veel water. En eet gezond en geniet! Voetbal hoort daar voor mij al heel lang bij.”
