Op naar de finale!

Lonnekes weg naar deze finale begon vroeg, heel vroeg. “Ik droomde er vroeger altijd stiekem van om bij de politie te gaan werken, dat is niet helemaal gelukt. Maar ik ben wel die richting op gegaan.” Na haar middelbare school begon ze namelijk aan de studie Integrale Veiligheidskunde en liep ze stage bij de Nijmeegse voetbalclub N.E.C.. Lonneke komt zelf uit de buurt van Nijmegen: Afferden om precies te zijn. Daar is ook haar liefde voor voetbal ontstaan. “Tot ik druk werd met mijn werkzaamheden bij N.E.C, heb ik in het plaatselijke damesteam gespeeld, bij Victoria ’25. Misschien niet op spraakmakend niveau, maar wel in een heel leuk team.”

Lonneke: “Als jonge meid uit de buurt die van voetbal hield, was N.E.C. een top plek om stage te lopen natuurlijk.” Zo leuk dat Lonneke er is blijven werken. “Dat heb ik tien jaar gedaan. Ik was de eerste vrouwelijke veiligheidscoördinator van Nederland.” Dat was wel spannend, vertelt Lonneke: “Ik twijfelde eerst of ik de functie moest aannemen. Moet ik dit wel doen, als 23-jarige vrouw in die mannenwereld? Maar mijn ouders hebben mij altijd geleerd: je komt er maar op één manier achter, en dat is door het te gaan doen.”

In tien jaar tijd heeft Lonneke veel meegemaakt bij N.E.C.. Ze viel meteen met de neus in de boter toen ze na een jaar bij de Nijmeegse grootmacht al Europees voetbal gingen spelen. “Dat was een mooi begin, maar ik heb ook mindere tijden bij de club meegemaakt. Zo zijn we ook gedegradeerd uit de Eredivisie.” Bij N.E.C. heeft ze veel geleerd over open­ bare orde en veiligheid rondom een voetbalwedstrijd en het samen­ werken met ketenpartners. “Ik ben bij N.E.C. veiligheidscoördinator geweest en een aantal jaar manager operationele zaken, waarin ik me meer heb gericht op wedstrijdorganisatie.” Maar na tien jaar was het mooi geweest. Na alle ups en downs was ik klaar voor iets nieuws”, lacht Lonneke.

Daarna kwam Lonneke terecht bij het Radboudumc, waar ze veel verschillende functies heeft ingevuld zoals adviseur, crisiscoördinator, programmamanager en bedrijfsvoerder. En op dit moment nog steeds twee dagen in de week werkt. “Dat is weer heel anders dan de voetbalwereld, maar de afwisseling vind ik juist leuk. Daarom blijf ik deze combinatie graag doen.”

DE STAP NAAR HET GROTE PODIUM In 2016 startte ze als mede-eigenaar Xenario, een adviesbureau waarmee ze organisaties helpt bij complexe veiligheidsvraagstukken. “We hebben veel opdrachten in de zorg, het onderwijs, de publieke sector en het betaald voetbal.

Het gaat vaak over vraagstukken waarbij meerdere partijen, zoals private organisaties, politie en gemeente moeten samenwerken. Daar helpen wij ze bij.” Door haar ervaring in de voetbalwereld heeft Lonneke de nodige kennis opgedaan. “Je merkt dat je een netwerk hebt opgebouwd, dat zie ik nu terug in mijn eigen bedrijf.” Zo werd ze benaderd door de KNVB of ze veiligheidscoördinator wilde worden van de Oranjeleeuwinnen, het Nederlands vrouwenelftal. De populariteit van het vrouwenelftal was al flink aan het groeien, mede dankzij het behalen van het Europees kampioenschap in 2017. “Dit zorgde natuurlijk voor een enorme toename in populariteit. En meer toeschouwers betekent meer aandacht voor veiligheid”, vertelt Lonneke. Maar dat haar werk in het vrouwenvoetbal zo snel dit niveau zou bereiken, had ze misschien niet gedacht. Lonneke is sinds 2018 al nauw betrokken bij de thuis interlandwedstrijden van de Oranjeleeuwinnen. Tot ze vorig jaar mei de vraag kreeg of ze ook de Safety and Security Officer van de UEFA Women’s Champions League finale van 2023 wilde zijn. “Dat is natuurlijk serious business, het hoogste niveau vrouwenvoetbal, daar kon ik geen nee tegen zeggen.”

Deze finale vond dit jaar plaats op 3 juni in Eindhoven, in het Philips Stadion. “Dat was echt een buitenkansje. Deze vraag zal niet vaker voorbij gaan komen, laat staan dat de finale weer in Nederland wordt gespeeld.” De voorbereidingen begonnen meteen. “Toen ik in mei werd gevraagd, zou ik direct twee weken later naar de finale van 2022 gaan, om te ervaren hoe een dergelijke finale verloopt. Zo ben ik met collega’s van de KNVB, de gemeente Eindhoven en van het Philips Stadion naar Turijn gevlogen. Wat ik daar zag was wel van een ander level. De organisatie en de voorbereidingen, alles is een stuk grootser en professioneler. De groei die het vrouwenvoetbal in de afgelopen jaren heeft doorgemaakt, is enorm.

Het niveau, het aantal toeschouwers, de exposure, de clubs, alles eigenlijk.” Wat Lonnekes werkt betreft, is ze het hele jaar tot aan de finale druk geweest. “In november zijn we al om tafel gegaan met de gemeente, de politie en het stadion om alle voorbereidingen te treffen. Maar de grootste uitdaging kom je pas een maand van tevoren tegen. Pas dan weet  je welke teams de finale hebben bereikt en welke toeschouwers er naar Eindhoven komen”, vertelt Lonneke. “Omdat het zo’n grote happening is, voel je de druk wel tijdens de voorbereiding. Uiteindelijk is alles wereldwijd live te zien, dus je weet dat je geen incidenten kunt permitteren. Die druk voel je wel op je schouders.”

Maar de samenwerking met de politie, de gemeente en de stad waren goed, vertelt Lonneke. “Het was ook geen onbekend terrein, het was immers een beetje een thuiswedstrijd. Ik heb vaker met het Philips Stadion samengewerkt bij interlandwedstrijden van de Oranjeleeuwinnen. Als alles na zo’n finale dan goed is verlopen, dan krijg je wel het gevoel van ‘dat hebben we samen gedaan’.”

EEN POSITIEVE IMPACT “De werkdruk is de laatste twee weken voor het evenement het allerhoogst, maar na een goed verloop van de finale kun je uiteindelijk wel nagenieten”, vertelt Lonneke. Op de dag van de wedstrijd is Lonneke erg druk, maar geniet ze wel. ”Het prettigste moment van de dag vindt ze wanneer de spelersbussen van FC Barcelona en VfL Wolfsburg goed zijn aangekomen. “Hier ben ik altijd bij aanwezig om de veiligheid van de situatie te coördineren, ongeacht de wedstrijd. Al die jonge fans die staan te wachten op de speelsters, dat is ook prachtig om te zien.” “De afgelopen periode maken we een moeilijke fase door in de voetbalwereld”, vertelt Lonneke. “Vooral bij competitiewedstrijden, waar met regelmaat incidenten plaatsvinden en wedstrijden worden stilgelegd. Met een finale als deze, met zo’n andere doelgroep, laten we juist de kracht van voetbal zien. Als de tribunes dan vol zitten met gezinnen en jonge meiden met een droom, dan is het mooi dat zij voetbal van dit topniveau in Nederland kunnen ervaren.”

Lonneke is trots, dat mag gezegd worden. Mooi dat juist een vrouw deze functie van veiligheidscoördinator tijdens de finale invult. “Ik was destijds de eerste, maar je ziet nu steeds meer vrouwelijke veiligheidscoördinatoren in Nederland én op het internationale niveau. Maar bij vrouwenwedstrijden zie je veel vrouwen cruciale functies invullen. Natuurlijk zijn er nog verschillen met het mannenvoetbal te benoemen, maar dat wordt wel echt minder”, aldus Lonneke. Stil zitten doet Lonneke niet. “In het najaar van dit kalenderjaar spelen we met de Oranjeleeuwinnen nog drie kwalificatiewedstrijden voor de Nations League. Eén van die wedstrijden vindt plaats op mijn oude nest, in het Goffert­ stadion, en volgend jaar krijgen we te horen of we samen met Duitsland en België het WK van 2027 mogen organiseren.” Als dat zo is, hoopt Lonneke daarin natuurlijk ook een rol te mogen vervullen.