Het is nog vroeg in de ochtend als we samen door het gras lopen. Ik zie de dauw op het gras, wachtend op de herfstzon die nog achter de bomen schuilgaat. De persoon die naast mij loopt zucht diep, voordat ze zegt: “Vroeger wist ik precies wat ik wilde gaan doen met mijn leven en kijk nou eens, nu ben ik helemaal de weg kwijt.” Als antwoord daarop sta ik stil, waardoor zij ook stil gaat staan. Ik kijk om mij heen en vraag haar welke kant we op zullen gaan. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt “We zouden toch weer naar dat bankje lopen, net als de vorige keer?” Het is even stil en ze kijkt om zich heen. Ineens zie ik haar mondhoek een beetje omhoog krullen. “Dat was wel het plan, maar niet het doel van de wandeling. Wat nou als we het plan veranderen?” Antwoord ik op haar vraag. Ze kijkt me aan en knikt. En ik zie dat ze het begrijpt: het stilstaan en zelf een pad kiezen is het doel van de wandeling.
Ben je benieuwd naar wat een wandeling jou kan brengen?
Stap samen met mij het ochtendlicht in, voel de dauw onder je schoenen en vind onderweg kleine momenten van inzicht.
