Hoe Ilse en Susanne het vinden bij Acteon Thuiszorg
Ilse Janssen-Bos en Susanne Kersten-Rikken werken in de thuiszorg en de Ondernemingsraad van Acteon. Een drukke combinatie – maar wel een fijne, zeggen deze daadkrachtige dames. ”We maken de dagen van onze collega’s én onze cliënten een beetje beter.”
Klankborden en camera’s
Ilse vertelt: “Als thuiszorgmedewerker weet ik natuurlijk wat er speelt in het veld. Door ook te weten wat er achter de schermen van het bedrijf speelt, begrijp ik hoeveel er komt kijken bij het aanpassen van procedures – en kan ik dat uitleggen aan collega’s.” Susanne knikt. “We zijn een klankbord voor het veld, het kantoor én de directie. Ik koos voor de zorg omdat ik wat wil betekenen voor mensen. Als OR-lid kan ik ook wat betekenen voor ónze mensen. Zo wil bezorgde familie soms een oogje in het zeil houden met een camera in huis, als hun ouder dementerende is bijvoorbeeld. Maar niet iedere medewerker wil gefilmd worden. Daarom heeft de directie hier met de OR beleid voor opgesteld: cameragebruik moet vooraf gemeld worden. Daarna maakt de medewerker hier zelf afspraken over met de familie.”
Zelfontwikkeling vanuit zelfstandigheid
Wat Ilse en Susanne fijn vinden aan werken bij Acteon? De zelfstandigheid en de mogelijkheden voor zelfontwikkeling. Ilse: “We bepalen – in overleg met onze cliënten – zelf onze dagindeling. Zo werk ik alleen als mijn kind op school is. Even met collega’s sparren is er alleen niet bij – over zaken als grenzen aangeven of dementievriendelijke zorg, bijvoorbeeld.
Gelukkig faciliteert Acteon kennisdeling met het Acteon Thuiszorg College en de Primio-app, waarmee we cursussen kunnen volgen op een moment dat ons uitkomt.”
Meer dan ‘de poets’
Maar het belangrijkste aan hun werk is de betekenis, vertelt Susanne. ”Mensen met een thuiszorgindicatie zijn vaak eenzaam. Omdat hun partner is overleden, hun kinderen ver weg wonen… Wij signaleren bij elk bezoek of er niet méér nodig is dan thuiszorg, door – onder andere – te checken of de douche nog regelmatig gebruikt wordt.’ Ilse: “We zijn meer dan ‘de poets’. We bieden een luisterend oor, maken een praatje, of halen samen herinneringen op aan vroeger. Dát is waar onze cliënten elke week naar uitkijken, en dat maakt ons werk zo speciaal.”
